Wiklina to materiał, który dzięki swoim właściwościom – wytrzymałości, estetyce, naturalności i ponadczasowości, znajduje szerokie zastosowanie. Wykorzystuje się ją do produkcji mebli, dekoracji, akcesoriów ogrodowych, zabawek dla dzieci, skrzyń, pojemników i wielu innych przedmiotów do użytku codziennego. Tworzenie produktów z tak wymagającego tworzywa to cieszy się dużą popularnością rękodzieło doceniane w ostatnich latach. Z czego jednak robi się wiklinę i co można z niej ukształtować? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdą się w poniższym wpisie.
Z czego jest wiklina? To suszone obróbce młode pędy wierzby. Do wyplatania używa się najczęściej wiciowej oraz purpurowej odmiany. Dopiero po obróbce, pędy można wyginać oraz barwić, uzyskując określony efekt. Wyróżnia się kilka rodzajów wikliny, z czego każda ma inne zastosowanie i unikalne właściwości.
Nie jest poddawana dodatkowym zabiegom chemicznym, ma jasną barwę i naturalną, nieregularną strukturę. Znajduje zastosowanie w produkcji mebli – foteli, krzeseł, dekoracji – różnego rodzaju ozdób, np. doniczek, pojemników.
Materiał niepoddawany żadnej obróbce, charakteryzujący się chropowatą teksturą. Wiklina surowa jest bardziej elastyczna niż naturalna. Wykorzystuje się ją do tworzenia rękodzieł wymagających większej elastyczności, np. koszy.
Ten rodzaj wikliny jak sama nazwa wskazuje, jest woskowany, co uodparnia ją na wilgoć, a także różnego rodzaju zanieczyszczenia. Obróbka sprawia, że surowiec staje się gładki i wykorzystuje się go m.in. do produkcji mebli i akcesoriów ogrodowych, koszy do prania, czyli wyrobów narażonych na działanie wody.
To farbowana wiklina, która w zależności od oczekiwań może mieć dowolny kolor. Używa się jej do produkcji różnego rodzaju dekoracji, oraz mebli.
Gatunki wierzb, z jakich pozyskuje się młode pędy na wiklinę, wymagają odkreślonych warunków do wzrostu. Najczęściej są to obszary równinne, w których latem woda nie wysycha. Drzewa te rosną głównie w wilgotnych miejscach – na brzegach rzek czy stawów. To niejedyny wymóg, ponieważ niezbędna jest również gleba bogata w składniki odżywcze. Wiklina, jak rośnie, wymaga spulchniania (najlepiej wiosną i jesienią) oraz odchwaszczania (do zachwaszczania przyczynia się zbyt duża gęstość drzew).
Polska od lat należy do głównych eksporterów wikliny, a jej plantacje znajdują się m.in. na Podkarpaciu oraz w Wielkopolsce i przechodzą z pokolenia na pokolenie. Uprawa wierzb wymaga precyzji, a także uwagi na każdym etapie wzrostu, ponieważ w innym wypadku plony mogą być niewystarczające. Drzewa te uwielbiają nasłonecznione miejsca, jednak źle znoszą mróz oraz grad, ponieważ te zjawiska atmosferyczne niekiedy znacząco naruszają ich strukturę. Pędy — gałązki wierzby ścinane są w określonym terminie (zależy on m.in. od czasu posadzenia) tuż po osiągnięciu odpowiedniej długości, zazwyczaj od 1 do 2 metrów. Co istotne, odpowiednia pielęgnacja sprawia, że drzewa te mogą rosnąć przez wiele lat, zapewniając dużo tak pożądanego surowca. Nikt już nie powinien mieć wątpliwości co do tego, z czego jest wiklina.
Tym, co sprawia, że wiklina i tworzone z niej wyroby cieszą się tak dużą popularnością, jest jej uniwersalność. Formuje się najróżniejsze artykuły, począwszy od mebli, po kosze – prezentowe, piknikowe, gospodarcze, ślubne, a skończywszy na kufrach, walizkach i zabawkach dla dzieci. Wiklina daje ogrom możliwości rękodzielnikom, którzy tworzą niekiedy dzieła sztuki. Wytrzymałość i ekologiczność to kolejne z zalet pędów wierzb poddanych obróbce. Rosnąca świadomość dotycząca środowiska oraz szkodliwego wpływu m.in. produkcji plastiku, pozytywnie wpływa na odbiór wyrobów z naturalnej wikliny. Ponadczasowy i tradycyjny surowiec idealnie wpasowuje się w nowoczesność, zapewniając wysokiej jakości materiał do tworzenia najróżniejszych produktów.